Iets ‘willen’ als katholieke vrouw
(‘Wanting’ as a Female Catholic)
Overgenomen uit de HC-emaillijst voor vrouwenleidsters
Eenentwintig katholieke vrouwen namen deel aan een workshop in Oregon, VS, voor vrouwen met een katholieke afkomst. De workshop werd geleid door Joanne Bray, de Internationale referentiepersoon voor de bevrijding van katholieken. De meerderheid van de aanwezigen was arm opgegroeid of had een arbeidersklasse-achtergrond. We gingen onmiddellijk en met plezier aan het werk, en we werkten hard.
Een belangrijk probleem voor katholieken vrouwen is ‘willen’. Joanne zei het kort en bondig. Ze zei: “Ons ‘willen’ is gebroken.” Binnen onze oude katholieke cultuur is er geen plaats om als vrouw iets te willen, behalve om dát te willen wat ons verteld wordt om te willen.
Sinds de tijd van een belangrijke theoloog, St. Augustinus van Hippo, in de vierde eeuw, was de enige bestaansreden voor vrouwen om zich voort te planten. De enige reden. (Hoewel de opvatting dat vrouwen uitsluitend moeder zijn is veranderd in de moderne tijd, is de starheid van deze rol geïnternaliseerd als pijnpatroon als het gaat om onze vrouwelijkheid.) Zelfs onze meest gerespecteerde vrouwelijke heilige, Maria, wordt vereerd omdat zij de moeder van God was. Mannen voelden zich ongemakkelijk over het feit dat ze niet zonder ons konden bestaan. Dus het beste wat de theologen en kerkvaders konden bedenken was dat wij vrouwen wél mannen konden baren maar dat we daarna eigenlijk moesten verdwijnen.
Het is ons toegestaan om ons voort te willen planten. Ons lichaam, onze geest en ons bestaan zijn er alleen voor dit doel. Iets anders willen is zondig en verkeerd. De hieruit ontstane pijnpatronen, gebaseerd op patriarchaat en mannelijke dominantie gedurende duizenden jaren in de westerse wereld voorafgaand aan Augustinus, zijn niet ontladen. Bij deze workshop werd ons duidelijk hoe diep die patronen zitten. Omdat we als tweede werden gezien in de volgorde van de schepping, alleen bestaand om ons voort te planten, hebben we de haat over onszelf en ons lichaam verinnerlijkt. En ook de haat voor elkaar voor zover we ons niet aan de voorschriften houden. Voor vrouwen die ervoor hebben gekozen geen kinderen te krijgen, voelt het alsof ze geen ‘echte vrouw’ zijn. Vrouwen die kinderen hebben gekregen, hadden meestal niet het gevoel dat ze een keus hadden om dat niet te doen, en voelen zich er slecht over als ze het ook wel anders gewild hadden.
Ik heb ontladen over ‘iets willen’ zolang ik in HC ben: zesendertig jaar. Het grootste deel van die tijd had ik helemaal geen gedachten bij de vraag wat ik wilde. Ik heb honderden uren zitten snikken, razen, tieren en beven, terwijl ik dacht en zei: "Ik weet het niet." Het voelde alsof mijn vermogen om iets te willen gebroken was.
Op deze workshop ontplofte er iets in mijn hoofd. In de week na de workshop kwamen de woorden 'ik wil' steeds in mijn hoofd op en mijn mond uit. Van kleine tot grote dingen merk ik nu op wat ik wil. Ik kan zeggen wat ik wil als ontbijt. Ik kan zeggen wat ik nu met mijn tijd wil doen. Ik kan zeggen hoe lang ik onder de douche wil staan. Ik kan zeggen welke kleur shirt ik vandaag wil dragen. Ik kan zeggen hoe ik aangeraakt wil worden. Ik kan zeggen op welke toon ik wil dat mannen praten. Ik kan zeggen wat ik wil doen met de rest van mijn leven.
Het is spannend en beangstigend. Ik blijf me afvragen: “Ben ik hebzuchtig? Ben ik egoïstisch? Zal ik in een monster veranderen? Zal ik verlaten worden door mijn familie en vrienden? Zal ik verkracht en vermoord worden?" Ik geloof dat dit allemaal pijnpatronen zijn van wat er tegen mij werd gezegd als baby, als jong meisje, als tiener, en als jongvolwassene. In mijn sessies zeg ik: "Ik wil", en ik bibber, ik lach, ik ben woedend en ik huil. Ik haat het dat ik me heb moeten schamen om iets te willen. Ik haat wat er met mijn geest, mijn hart en mijn lichaam is gedaan om het ‘willen’ in mij te breken.
Hierover is veel te ontladen en ik ben goed op weg. Ik wil vrij zijn van deze patronen! Ik wil het hele universum voor alle vrouwen en meisjes!
Present Time 186, Januari 2017
- - - -