GEDACHTEN OVER ORGANISEREN
E-mail aan de Wide World Change e-maillijst d.d. 11-10--2021
Hallo lieve counselers, waar jullie ook zijn!
Seán Ruth heeft vaak gezegd dat we ons, in het licht van de klimaatcrisis en sociale ineenstorting, moeten organiseren. En dat dit organiseren nu weldra moet gebeuren, om veel effect te kunnen hebben.
Ik heb nagedacht over wat dit betekent. Ik zal proberen duidelijk en eenvoudig te schrijven, want ik hoop dat we lezers hebben van wie de eerste taal niet Engels is. Maar deze e-mail zal vrij lang worden.
WAT IS ORGANISEREN?
Organiseren is een doel hebben, een voornemen, iets om naar te streven. En dan handelen om dat doel te realiseren. Je eerste stap is om je doel aan andere mensen kenbaar te maken, of om anderen te vinden die dat doel ook al hebben (of een doel dat erop lijkt, zodat je kunt samenwerken). Dan werk je actief met deze mensen samen, waarbij je nooit de verandering die jij wilt uit het oog verliest. Je wordt niet passief. Je geeft je eigen denken niet op. Met anderen bedenk je de meest effectieve stappen naar je doel, wat er voor elke stap nodig is, en wie de beste mensen zijn om te betrekken bij bepaalde delen van het proces. Je bespreekt dit alles. Je vraagt om raad. Je handelt. Je krijgt feed-back en je herziet je plan. Je bedenkt je volgende doel of je volgende stappen. Soms zal dit zichtbaar leiderschap inhouden, vaak niet.
Organiseren is iets zeer creatiefs. Denk aan het schikken van een bos bloemen die je voor iemand hebt geplukt. Verplaats de bloem met die lange steel naar achteren. Hoe staan de kleuren bij elkaar? Haal de bladeren van de onderkant van de stengels, anders wordt het water vies. En kijk ernaar en geniet van de harmonie en schoonheid die je hebt gecreëerd. Mensen die samenwerken om verandering teweeg te brengen, dat is ook mooi en bevredigend.
ORGANISEREN BINNEN HC MOET GERICHT ZIJN OP DE WIJDE WERELD
Harvey zei altijd dat we allemaal met één been in HC moeten staan en met één been in de wijde wereld, als we dingen willen veranderen. Ik denk dat we soms denken dat we de wereld hebben veranderd omdat we hebben ontladen over hoe slecht dingen gaan, en als resultaat voelen we ons een beetje sterker en lichter. Maar om effect te hebben op de wereld buiten HC moeten we beslissen om iets te doen.
De middenklasse (of andere) steungroepen die we oprichten, leiden of waar we ons bij aansluiten,
moeten ons uitdagen om krachtige actie te ondernemen buiten HC, op een schaal die voor ons zinvol is. Hetzelfde geldt voor workshops, naar mijn mening. Het is niet genoeg om aan geïnternaliseerde onderdrukking te werken, zodat we ons beter voelen over onszelf. Dat is te traag voor de huidige omstandigheden.
ORGANISEREN VERGROOT ONZE MACHT, OOK KLEINSCHALIG ORGANISEREN.
Als individu kunnen we maar weinig effect hebben. Als ik stilletjes stop met het gebruik van plastic voor eenmalig gebruik (wat erg moeilijk is) en stop met vliegen en probeer mijn koolstofuitstoot tot een minimum te beperken, zal dit meer effect hebben op mij dan op de wereld. Maar ik kan dat kleine effect vermenigvuldigen door te praten over wat ik doe en waarom, met mijn familie, vrienden, buren, enzovoort. Dan zal ik merken dat andere mensen net zo ontdaan zijn over het effect van plastic afval op onze oceanen, en over de schande van het exporteren ervan naar arme landen en dat recycling noemen. Ik zal veel moeten luisteren als ik wil dat deze gesprekken enige invloed hebben. Ik zal eerlijk moeten zijn over mijn eigen angst en zorgen en moeilijkheden. Anders lijkt het net alsof ik denk dat ik beter ben dan de mensen met wie ik praat. (Misschien denk ik dat ook wel, maar dat is een ontlaadkwestie.)
Een gesprek kan een vorm van organiseren zijn, als het gepland is. Je denkt na over met wie je bijvoorbeeld klimaatgesprekken gaat voeren. Buren? Familie? Vrienden? Hoe kun je ze het beste voeren? Eén op één, of in een groep? Een beetje per keer, of een lang serieus gesprek? Wanneer moet je dat gesprek doen? Na school of werk? In het weekend? Na een leuke gebeurtenis? Wanneer je voelt dat de andere persoon of personen angstig zijn? Waar wil je die gesprekken voeren? In een café? Zonder elkaar aan te kijken? Tijdens een wandeling? Op wiens terrein? Je kunt je aansluiten bij andere mensen die ook hun invloed op deze manier willen vermenigvuldigen, om het nog effectiever te maken.
Kleinschalig organiseren van dit type is waardevol, hoewel we vaak niet kunnen zeggen welk effect het heeft, of dat het effect heeft. Het zoeken naar contact met mensen, met hen praten over iets belangrijks, maakt verschil, zelfs als je je afgewezen voelt. Organiseren op kleine schaal kan veel effect hebben op noodzakelijke veranderingen in cultuur. Een voorbeeld is 'flightshaming' (vliegschaamte veroorzaken) in Zweden.
HET ORGANISEREN KIEZEN DAT BIJ JE PAST
De eerste stap van een organisator is het analyseren van de situatie. Seán en vele anderen hebben geschreven over hoe ernstig en urgent de mondiale situatie is voor de mensheid, andere wezens, en ons milieu. Als we dit horen, wordt ons vroege materiaal, onze wanhoop, vertwijfeling en hoop, geactiveerd. Het wordt moeilijk om te denken. We moeten ontladen, zodat we tot onze eigen conclusies kunnen komen, niet die van Diane S, Seán of Tim.
Gelukkig hoeven we niet alles te doen. We kiezen een doel, en analyseren wat in de weg staat om het te bereiken. Deze belemmeringen omvatten onze eigen patronen en die van anderen, inclusief de patronen die zijn ingebouwd in organisaties. Welke middelen hebben we die we kunnen gebruiken om verandering teweeg te brengen? Soms kunnen onze eigen patronen op beperkte wijze een hulpbron zijn. B.v. uithoudingsvermogen, consciëntieusheid. Harvey had het altijd over een patroon waarop je ten strijde trekt.
Ik kom er achter dat voor sommige mensen, zoals ik, ons vroege materiaal het moeilijk maakt om geen activist te zijn. (Hierover moet weer ontladen worden.) Voor anderen is het moeilijk om er een te worden. We moeten een doel kiezen en over datgene ontladen dat ons chronische materiaal uitdaagt, maar het moet niet zo moeilijk zijn dat we het gewoon opgeven. Dit kan het verschil maken tussen vreugde en wanhoop! Sommige mensen (binnen en buiten HC) zijn op zo’n manier gekwetst dat kleinschalig organiseren het krachtigste is wat ze momenteel kunnen doen. De omstandigheden van sommige mensen, bijvoorbeeld als ouders, als gehandicapten, als mensen die lange uren moeten werken, maakt dit ook de beste keuze.
We moeten realistisch zijn over onszelf en onze ervaringen. Sommige mensen zijn briljante onderzoekers. Sommigen zijn geweldige buren. Sommigen vinden het leuk klimaatgesprekken te voeren met vreemden in bushokjes. Sommigen hebben daar een hekel aan. Sommigen zitten al in de oudervereniging of de vakbond. Sommigen hebben grote gezinnen of een netwerk van vrienden. Sommigen zitten in kerken, scholen, politieke partijen, vakbonden en ga zo maar door. Sommigen kunnen lid worden van organisaties om hun eigen invloed te vermenigvuldigen. Je moet mensen vinden met wie je kunt opschieten en de manier van organiseren waarbij je jezelf kunt zijn, ook al voel je je niet altijd op je gemak.
We kunnen werken aan het beïnvloeden van de doelen en de projecten van de organisaties waar we ons bij aansluiten. Als we het niet eens zijn met de acties of prioriteiten van de organisaties, moeten we ons misschien aansluiten bij andere organisaties die doelstellingen hebben die dichter bij de onze liggen, of werkwijzen waarmee we kunnen leven. We kunnen HC-sessies gebruiken om onze organiseerkracht te optimaliseren. Besluiten om verandering te organiseren is een prachtige manier om bij je vroegste materiaal te komen. Daar zal beweging in komen! En niet al onze sessies hoeven met mensen in HC te zijn. We kunnen luisteren uitwisselen met mensen met wie we werken, zelfs als we hen nooit formeel HC aanbieden.
Laat ik organiseren klinken als hard werken? Vaak is het dat wel, maar hard werken is niet slecht. Organiseren stelt ons in staat dicht bij mensen te komen, met ze samen te werken en hun menselijkheid en die van jezelf te waarderen. We kunnen gelukkig zijn en blij zijn met onszelf en anderen. Het kan eng voelen om dit risico te nemen terwijl we tegelijkertijd de slechte dingen die in de wereld gebeuren onder ogen moeten zien. Maar mensen die op een gepaste manier tevreden en gelukkig zijn, zijn hoopvol en aantrekkelijk. En dat is wat we nodig hebben, want er zijn een heleboel dingen die we willen veranderen.
Met liefs,
Caroline New,
Bristol, Engeland.
- - - -