Goede werkelijkheid
(Benign reality)
E-mail naar de HC e-maillijst voor Community members d.d. 14-03-2020
Samenvatting:
Het opmerken van de goede werkelijkheid.
Hoe kunnen we deze speciale tijd gebruiken?
De goede werkelijkheid
Wat een geluk dat ik een mens ben. Mens-zijn geeft me een onbeperkt bewustzijn en een onbeperkte intelligentie. Dankzij beide kan ik dagelijks observeren hoe ik voortdurend omringd ben door een goedaardige, vrijgevige, intelligente en opwaarts bewegende werkelijkheid.
Ik beschouw mezelf als gelukkig dat ik woon in dit kleine inheemse land, het oudste in Europa, met mijn voorouderlijke moedertaal, die me in staat stelt om je te vertellen dat Ama Lurra -Moeder Aarde- weer wakker wordt en opwarmt na de winter, om ons voor het aankomende jaar het beste van zichzelf te bieden. Haar oppervlak is deze dagen weer warm, en daardoor verschijnen kleuren en geuren van oneindig mooie bloemen en planten in de weilanden en de bossen rondom mij. Er vliegen veel vrolijke en levenslustige bijen, die van bloem tot bloem te gaan om ze zo veel mogelijk te bestuiven, ook de bloesems van mijn fruitbomen. Dankzij deze prachtige en werklustige bijen zal ik dit jaar appels, peren, kersen, pruimen en kastanjes kunnen eten in de herfst. Wat een zegen.
De eerste paddenstoelen en schimmels zijn ook weer verschenen, die van binnen het gehele levende plantensubstraat ondersteunen, waardoor struiken, bomen, naaldbomen en planten harmonieus kunnen communiceren via hun kilometerslange wortels. Ze zorgen er voor dat het water niet te ver naar beneden zakt, zodat de wortels in de hele oppervlaktelaag van Ama Lurra -Moeder Aarde- vocht bij de hand hebben, zodra hitte en droogte terugkeren.
Ik ben ook omringd door vogels die bij ons zijn gebleven tijdens de winter en hun toevlucht hebben gezocht in kleine bomen, in gaten en hoekjes van ons kleine huis. Tegelijkertijd komen degenen die naar Afrika waren vertrokken op zoek naar een meer gematigd klimaat nu weer terug. Ze zijn allemaal razend enthousiast om parings- en territoriumliedjes en -dansen uit te voeren, uit het diepst van hun longen, en ondertussen vliegen ze onophoudelijk heen en weer, op zoek naar materialen om hun nest te bouwen. Ze stoppen pas met zingen als de zon ondergaat. Er zijn meer dan 50 soorten vogels aan de kant van de berg waar ik woon. Ze zullen honderden kuikens grootbrengen die in de volgende maanden leren vliegen. Ondertussen gaan de jongen van reeën, vossen, wilde zwijnen, dassen, bunzingen en andere zoogdieren leren om te bewegen, te spelen, te rennen, te springen, te snuffelen en sporen te volgen. Vanuit de lucht en op de grond zullen de weilanden vol zijn met jongen van allerlei soorten, die gaan proberen alles te leren van de onbegrensde mogelijkheden van het leven, die hen de komende tijd voorgehouden worden.
Alles is mooi en harmonieus in evenwicht, alsof het allemaal aan een intelligente orde beantwoordt die me ontroert en mijn hele wezen omvat. Ik leef en ik ben me bewust van alle prachtige opwaartse krachten die zich de hele tijd om me heen voordoen.
Ik woon in het meest door het virus getroffen en besmette gebied van mijn land, waar de meeste doden vallen, en ik blijf thuis, net als als de lehendakari (‘president’ in mijn moedertaal, dat betekent: degene die ons allen voorgaat) van ons land. En ik besef dat het leven ons opnieuw een goede kans biedt.
Een kleine droom van mij wordt vervuld en ik kan mijn vreugde niet voor iedereen verbergen. Niet voor jullie, mensen uit de HC-gemeenschap, van wie ik verwacht dat jullie het wel zullen begrijpen als ik uitleg dat mijn kleine droom is dat het kapitalistische systeem ten einde komt en zijn onmenselijke ritme vertraagt. Het heeft vele jaren gevergd, veel werk, veel ontlading, veel leiderschap en herwaardering, allemaal gericht op onze verbondenheid en op het belang van het vertragen van het systeem. En nu gebeurt het.
Het kapitalisme heeft nu zwaar te lijden, in deze periode van vertraging die afkomstig is van dezelfde mensen die door dat kapitalisme voortdurend tot onmenselijke productie, consumptie en isolement worden geforceerd. Een deel van de mensheid zal deze maanden niet produceren en samenwerken met de tot wanhoop stemmende snelheid van het kapitalisme, zoals voorheen. Er doet zich al een aanzienlijke vermindering van CO2 en fossiele brandstoffen voor vliegtuigen, auto's, bussen, schepen voor. En dat merkt de planeet op een of andere manier op.
Dit historische moment nodigt ons uit om meer thuis te zijn, meer rustig aan te doen in plaats van actief te zijn in het onderdrukkende systeem. Dat geeft ons de mogelijkheid om rustiger na te denken en onszelf zeer belangrijke vragen stellen waar we in het algemeen in het ritme van het onderdrukkende systeem geen tijd of gelegenheid voor hebben. Of waar we geen zin in hebben of aandacht voor hebben (want we zijn moe van het ritme van het systeem).
We kunnen lekker rustig geeuwen als we ons leven voor de geest halen en ons afvragen:
- Wat heb ik tot nu toe gedaan binnen het onderdrukkende kapitalistische systeem?
- Hoe kan ik mijn tijd op een intelligente en waardige manier gebruiken, nu ik niet naar mijn werk kan?
- Welke belangrijke vragen kan ik aan mijn vrienden, familie, collega’s stellen (door middel van technologie), op zo'n manier dat ik ze uitnodig om anders te denken over hun leven in deze veranderende tijden?
Ik heb deze week bijvoorbeeld een aantal van die mensen gevraagd:
- Als je niet in paniek was door het virus, hoe zou je je tijd die je nu hebt willen gebruiken?
- Wat voor soort gesprek zou je willen hebben met de jonge mensen in je leven of je broers en zussen... nu het kan?
- Welke schadelijke hobby's of gewoontes zou je willen opgeven zodra deze crisis voorbij is en we terug moeten naar het gewone leven?
- Hoe zou je je leven willen leiden als deze situatie lange tijd zou duren?
- Wat leer je van dit alles?
En luister en luister en luister, dat is wat wij hc-ers, als groep mensen, als de besten doen.
Het kapitalisme wordt gedwongen te vertragen. Dit is een geweldige kans die we niet zomaar voorbij moeten laten gaan. Het is essentieel dat we onze angst voor dood, verwoesting en chaos ontladen.
Maar we kunnen in onze sessies ook nadenken over de beste manier om van deze situatie gebruik te maken. Mensen hebben meer tijd om naar goede ideeën te luisteren, te praten en te lezen, video's te bekijken, op plaatsen waar die technologie bestaat. (Ik heb niet veel informatie over plekken waar mensen niet kunnen lezen of een telefoon hebben om te praten. Het zou erg interessant zijn om daarover te horen.)
Ik vraag me steeds opnieuw af in mijn sessies:
Wat zou de grootste gunst zijn die we onszelf als soort kunnen bewijzen in deze ‘vertraagde-tijdbubbel’ die deze nieuwe situatie ons biedt?
Ik heb ook ongeveer 25 artikelen naar mijn leerlingen in basis- en doorgaande klassen gestuurd voor deze periode. Ik weet dat sommige ze al aan het lezen zijn.
Wat heb je zelf in de hand, wat kun je anders doen, als je je angst achter je laat?
Ik dank het leven dat het me in staat stelt slim te blijven gedurende dit proces en om de goede werkelijkheid elke minuut te kunnen observeren en registeren.
Met liefs.
Xabi
- - - -