Een intensive als project voor mannenbevrijding
Wij zijn drie mannelijke counselers uit Nederland met een jarenlange counselrelatie. Een paar jaar geleden besloten we met ons drieën tegelijkertijd een ‘Intensive’ te doen. Een ‘Intensive’ is een aantal uur éénrichtingscounselen in een week tegen betaling door Re-evaluation Counseling Community Resources in Seattle, Washington, in de VS. Vanwege de visuele beperking van een van ons, Kees, vroeg de voorbereiding van de reis om extra aandacht. We hebben onze gezamenlijke Intensives ervaren als een project voor mannenbevrijding. In dit artikel beschrijven we wat we gedaan en geleerd hebben.
De voorbereiding van deze reis heeft ruim vijf jaar geduurd. Nadat Goof in 2014 alleen een Intensive had gedaan, wilde hij voor een volgende Intensive graag met een groepje nabije counselers naar Seattle gaan. Rond diezelfde tijd moedigde Tim Jackins Kees aan om een Intensive te komen doen, en Roel besloot mee te gaan. Voor Kees en Roel zou het hun eerste Intensive worden, voor Goof zijn derde.
Het zou alleen gaan lukken als we er een inclusief en bevrijdend project van gingen maken voor elk van ons. Door veel drieweg sessies af te spreken, te ontladen en samen na te denken kreeg het plan steeds meer vorm. De tijd die de voorbereiding vroeg, bleek een tegenspraak tegen mannenonderdrukking, omdat dit ook gewoon snel even geregeld had kunnen worden. Zo hebben we met elkaar nagedacht over het geschikte tijdstip, hoe de reis voor Kees met zijn visuele beperking goed kon zijn, over ons verblijf in Seattle, en hoe we de tijd naast onze Intensives met elkaar door zouden kunnen brengen. Toen elk van ons een paar weken van tevoren zijn persoonlijke motivatiebrief voor de Intensive schreef, gaven we elkaar commentaar op wat we hadden geschreven. Dat sprak gevoelens tegen van isolement en dingen in je eentje doen als man.
Wat ons bij de voorbereiding op dit project hielp, was dat we met ons drieën al een lange counselrelatie hebben, onder meer via het werken aan mannenbevrijding. Voorafgaande, tijdens en na de reis en het verblijf deden we hierover veel sessies en denk- en luisterrondes. Zo werkten we concreet aan inclusie.
Toen Kees eenmaal besloten had om zijn Intensive te doen, kwam er bij hem veel angst op. Hij had het gevoel dat hij alle zekerheid los zou moeten laten omdat hij onbekende dingen zou gaan doen in een onbekende omgeving. Wanneer je blind bent, ben je in vele situaties afhankelijk van ondersteuning. Dat heeft invloed op ieder van ons. Degene die ondersteund moet worden kan gevoelens krijgen van minderwaardigheid en het daarbij lastig vinden om de leiding te houden. We besloten om een manier te vinden om samen beslissingen te nemen, zicht te houden op de goede werkelijkheid en rationeel te blijven nadenken. Daarnaast kunnen bondgenoten gevoelens krijgen omdat in bijna alle activiteiten de blinde man ondersteuning nodig heeft. Wat doe je als de blinde man zelf niet meer weet wat het beste besluit is? Praktisch gezien is hij afhankelijk van anderen. Het gevoel kan daarbij opkomen dat hij geen goed besluit kan nemen. Bondgenoten kunnen zich superieur gaan voelen. Wat kun je doen in deze situatie?
We kwamen tot de conclusie dat we elk besluit met ons drieën zouden nemen. Het hele proces bestond uit sessies doen over ons eigen materiaal met daarnaast onze focus op de goede werkelijkheid. Zo hebben we toen we in Seattle waren, met elkaar een bezoek gebracht aan de beroemde Pike Place Fish Market. Daar had Kees alleen nooit naar toe kunnen gaan. Met ons drieën lukte dat wel omdat hij tijdens het lopen continu een schouder had om vast te houden. Onderweg, het was een behoorlijk stuk lopen, hadden we veel plezier om de dingen die we tegen kwamen. Kees vroeg zijn beide bondgenoten om niet alles te beschrijven wat zij onderweg zagen, maar alleen datgene waar de bondgenoot zelf enthousiast over was. Dit voorkwam dat hij teveel informatie zou krijgen over dingen die hij niet kon zien. We legden steeds de nadruk op inclusie door elk besluit samen te nemen. We hadden lol met elkaar terwijl we genoten van de muziek die onderweg werd gespeeld en van de marktlui die vis naar elkaar gooiden. Dit bood ook een grote tegenspraak op het patroon dat mannen het best dingen alleen kunnen doen.
Als drie mannen met elkaar iets ondernemen, spelen onvermijdelijk patronen van seksisme en mannelijke dominantie mee. Na veel sessies kwamen we met het plan, dat steeds gedurende een dag of dagdeel één van ons de leiding had. We besloten dat degene die de leiding had aan het begin van de dag (of het dagdeel) in een denk- en luisterronde het beste denken verzamelde van ieder van ons. Vervolgens stelde de leider het plan voor die dag voor. Daarna bespraken we het programma in een denk- en luisterronde. We deelden onze nieuwe gedachten en ontlaadden daarbij tot we het met elkaar eens waren. Ook als zich gedurende de dag onverwachte dingen voordeden, bood de leider gelegenheid om te ontladen, een denk- en luisterronde te doen en dan met elkaar een meer passend besluit te nemen. Deze aanpak heeft ons enorm geholpen om tegen de onderdrukking in met elkaar de dag door te brengen op een verrijkende en zinvolle manier. Soms bleef een van ons achter om uit te rusten of iets anders te doen. Maar de meeste tijd hebben we op deze manier met elkaar als groep doorgebracht.
De Intensive zelf was voor ieder van ons heel nuttig en goed voor het ondersteunen van elkaars wederopbloei. Tussen de Intensive sessies door deden we allerlei praktische dingen met elkaar. Maar we deden ook sessies over materiaal dat tijdens ieders Intensive naar boven kwam.
Voor, tijdens en na onze Intensives hadden we tijd om samen door te brengen. We hadden een weekend om te acclimatiseren, te wennen aan het tijdsverschil van negen uur met Nederland en te herstellen van de jet lag. Als activiteit tijdens dit eerste weekend had een lid van ons Intensive team van RCCR fietsen geregeld, waaronder een tandem, voor een fietstocht langs Lake Washington. Zo kon Kees achterop de tandem ook meedoen.
Tijdens ons verblijf in Seattle aten we samen en maakten een wandeling om de stad te verkennen. We deden boodschappen en kookten ‘s avonds onze eigen maaltijd in het appartement.
Het weekend na onze Intensives hebben we besteed om het kustgebied langs de Stille Oceaan rond Mount Olympus te verkennen met een huurauto. Ons hoogtepunt was het bezoek aan het regenwoud in het Olympic National Park. Daar brachten we bijna een hele middag door. We namen alle tijd, en alle drie voelden we ons verbonden met elkaar en met de natuurlijke omgeving van het oerbos. We kwamen er achter dat elk van ons beperkingen had. Een van ons kon niet zien. Twee van ons konden niet ruiken. Een had last van zijn rug. Al deze beperkingen bij elkaar hadden invloed op de manier waarop we de bomen, planten, vogels en het bos ervaarden. We lazen aan elkaar de informatieborden voor en konden ervaren wat zo fascinerend is aan de natuurlijke samenhang van honderden jaren oude woudreuzen.
Na een week intensief ontladen met veel aandacht naar buiten, voelden we ons gedurende dit weekend toegankelijk en heel zichtbaar als groepje van drie mannen. Bij een bezoek aan een eetcafé was contact maken met de bediening erg makkelijk en betekenisvol. Ook vertelde een politieagent die we ontmoetten in een parkje in Aberdeen bij het standbeeld van Kurt Cobain, spontaan uit zichzelf zijn levensverhaal.
Tijdens het weekend pasten we steeds ons model van leiderschap toe. Als gevoelens van mannelijke dominantie opkwamen, probeerden we dit te stoppen zodat we op een meer rationele manier met de situatie om konden gaan. Op deze manier werd het weekend een onverwacht onderdeel van ons wederopbloei project. Het gaf ons ook een beeld van hoe de wereld er uit zou kunnen zien, als mannen een stap weten te zetten buiten hun restimulatie en hun patronen van seksisme en mannelijke dominantie.
Na onze Intensives zijn we doorgegaan met bij elkaar komen en sessies doen. Samen hebben we dit artikel geschreven. Ons bondgenootschap tijdens onze week met onze Intensives en het aansluitende weekend bleek voor ieder van ons een hoopvol nieuw voorbeeld te zijn. Een voorbeeld van hoe het mogelijk is om als mannen verbonden te zijn en op een inclusieve manier met elkaar samen te werken. We denken met elkaar na over onze volgende stappen om mannelijke dominantie voor onszelf en anderen zichtbaar te maken, erover te ontladen en op te ruimen.
Rotterdam, Nederland
(Present Time 202, January 2021)