Echte Macht Zit in het Vermogen om te Ontladen
X—, een HC leraar in ons gebied1, werd vaak ziek tijdens HC workshops, al vanaf haar eerste workshop 13 jaar geleden. Recentelijk is dit ook het geval na haar co-counselsessies.
Het is mij opgevallen dat mensen zich bij haar diepe ontlading ongemakkelijk voelen. Er zijn meerdere ondoordachte pogingen geweest om mijn counselen van haar te onderbreken. En het is mij opgevallen dat counsel-richtingen van anderen eerder de ontlading verminderen in plaats van groter maken.
Ik vermoed dat de “onderdrukking op ontlading” maakt, dat we allemaal worstelen met het zo volledig mogelijk gebruiken van sessies. Elke cultuur heeft hier zo zijn eigen variant van.
Het is voor mij zinvol geweest om voor workshops naar andere plaatsen te reizen zodat ik me open kon stellen voor diepere ontlading. Wanneer ik dan weer naar mijn eigen land terugkeerde was het alsof er een dikke deken over mij neerdaalde zodra ik de grens overstak. Door de jaren heen werd de deken dunner en dunner, zo dun als een laken. Ik kreeg steeds meer ruimte om voor mijzelf te vechten en voor mijn vermogen om te ontladen binnen mijn eigen cultuur bij mijn eigen mensen.
We hadden het hierover in onze leidersgroep en er ontstond2 een plan voor de komende gebiedsworkshop. Toen X— zoals verwacht rond 4u op zaterdagmiddag, ziek werd, begonnen we met een drie uur durende sessie voor haar, met mij als hoofdcounselor (ik werd kort vervangen zodat ik kon gaan eten). We slaagden er in toenemende mate in om haar aandacht van de angst voor misselijkheid te verplaatsen naar het ontladen van zware angst. Zij kreeg ook duidelijk meer macht over de sessie doordat wij de ontlading aanmoedigden en de verzekering gaven dat zij het heel goed deed door diepere ontlading toe te laten. De veranderingen waren heel duidelijk: minder misselijk, minder overgeven, meer zweten en meer snelle wisselingen tussen warm en koud. Daarna hebben we haar sessie voortgezet als demonstratie voor de gehele workshop. Gedurende de mini-sessies ontlaadde de groep ook heftig.
Ik heb uitgelegd wat ik dacht dat we ontdekt hadden: dat bijna alle afleidende gedachten letterlijke opnamen waren van de vroege pijn en dat deze opnamen de ontlading onderbreken en ons vermogen om alles uit sessies te halen hinderen.
De volgende ochtend stond het counselen-van-de-leider op het programma. Ik kon van het begin tot het eind huilen omdat er zoveel goede aandacht was. Het niveau van ontlading bleef de rest van de dag hoog. En meerdere mensen hadden in de weken na de workshop nog steeds grote sessies. Meerderen hebben nu een groter idee van vechten voor hun wederopbloei. Het lijkt erop dat we enige belangrijke stappen vooruit gezet hebben.
Het counselen met aandacht van de pijn af is iets heel anders dan counselen met de aandacht van ontlading af. Het volgende artikel vond ik erg bruikbaar en relevant: “’Away from Distress’ Doesn’t Mean Repressing Discharge,” door Sue Lemon en Harvey Jackins, op pagina 27 van Present Time No. 62.
Er zijn een aantal redenen waarom we onze zwaardere ontlading inhouden. We verwarren ontlading met pijn gedaan worden. We verlangen naar het gemak van een leven zonder pijn. We zijn bang om liefde, vriendschap, verdriet, boosheid en angst volledig te voelen en te laten zien. We zijn bang om “gek”3 gevonden te worden. We zijn bang van en vermijden onze gevoelens over oorlog, conflicten en geweld. We zijn bang om de verschrikkingen die onze voorouders pleegden en ondergingen onder ogen te zien.
In ‘t kort, we zijn bang om te voelen, bewust te zijn en te ontladen hoe slecht we ons voelen en hoe slecht we ons voelen over onszelf. Maar dit is nodig om te gaan begrijpen hoe onderdrukking werkt, wat de rol is van instituties en hoe de maatschappij moet veranderen. Zonder dat inzicht blijven we zitten met een beperkt beeld van de werkelijkheid en kunnen we alleen maar de fouten van onze voorouders herhalen.
Twintig jaar geleden begon ik met een eenvoudige richting: “Ik ben bang om te laten zien hoe ik me voel!”. Daarmee begon ik langzaam te morrelen aan de eerste laagjes angst.
Sindsdien poog ik steeds om het verschil tussen de aandacht van de pijn af en de aandacht van ontlading af en het verschil tussen goed zijn en slecht voelen te laten zien en uit te leggen. Ik heb geprobeerd te laten zien dat onze werkelijk macht ligt in ons vermogen om te ontladen.
Frank van den Heuvel
Nieuwegein, Nederland
Herdrukt van de e-mail-lijst
voor HC lararen
1 Een gebied is een lokale HC gemeenschap.
2 Ontstond betekent dat we het met elkaar bedachten.
3 “Gek” in de betekenis van “krankzinnig”